- ابوالبرکات بغدادی (اَ بُلْ بَ رَ تِ بَ)
هبه الله بن یعلی بن ملکاء بلدی بغدادی، طبیب و فیلسوف یهودی. ملقب به اوحدالزمان ازمردم بلد در طریق بغداد به موصل. او به قرن ششم میزیست. در ابتداء به بغداد شد و نزد ابوالحسن سعید بن هبه الله دانش طب فراگرفت و در همانجا شغل طبابت ورزید وشهرت یافت و کرّتی برای معالجۀ سلطان مسعود بن ملکشاه سلجوقی بایران آمد و بیماری او علاج کرد و با نعمت وافر به بغداد بازگشت و در این وقت مرض داخس (عقربک) در لشکریان سلطان افتاد و او با قطع انگشت علاج میکرد و دیگر طبیبان با مرهم و دوا مداوا نمی توانستند واز این رو بر شهرت او بیفزود و در اواخر عمر مسلمانی گرفت. او راست: کتابی در فلسفه بنام معتبر مشتمل بر منطق و طبیعی و الهی با عبارتی فصیح و مقاصدی روشن و کتاب امین الارواح و کتاب الاقرابادین و اختصارالتشریح لجالینوس و رسالهٌ فی العقل و ماهیته و رساله فی الدوّاء، و ابن خلکان در ذیل ترجمه ابن تلمیذ هبه الله نام و نسبت وی را بدین گونه ضبط کرده است: هبه الله بن علی بن ملکان. وفات او در زمان مستضی ٔ بمرض جذام بود